Veshok Ordo
Mandalor
Dołączył: 01 Lip 2012
Posty: 16
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Rzeszów
|
 Wysłany: Pon 22:02, 02 Lip 2012 Temat postu: Beskar'gam |
|
|
Mandaloriańska zbroja (beskar'gam w Mando'a) była najbardziej charakterystyczny elementem mandaloriańskiej tożsamości, efektem doskonalenia przez tysiąclecia sztuki wojennej. Generalnym celem noszenia zbroi była - rzecz jasna - ochrona ciała, lecz nie była ona jedynie ochronnym strojem. Dla wojownika stawała się czymś więcej: „przedłużeniem” jego umiejętności, oznaką tożsamości i przynależności klanowej oraz wszystkich cech wojownika, które ten chciał wyeksponować. Często też pancerz składał się z elementów zbroi przodków bądź przyjaciół, których pamięć była kultywowana przez noszenie tych fragmentów.
Nie ma dwóch takich samych pancerzy, choć niektóre zewnętrznie nie różnią się od siebie. Regularni Mandalorianie malowali je w niewiele różniące się od siebie kolory.
Neo-Konkwistadorzy z początku stosowali niezwykły konglomerat tysięcy rożnych pancerzy bojowych, gdyż rekrutowali nowych członków konkwist z tysięcy światów. Z czasem, po sugestiach Cassusa Fetta stopniowo zaczęli przechodzić w stronę bardziej jednolitego umundurowania i po pewnym czasie używali regularnego kodu kolorów.
Szeregowy Mandalorianin nosił zbroję niebieską,
Dowódca Rajdu - czerwoną,
Marszałek Polowy - żółtą.
Co ciekawe, podobny kod kolorów przeniesiony został tysiąclecia później do oficerskich stopniów Wielkiej Armii Republiki, gdzie niebieskie zbroje nosili porucznicy, czerwone kapitanowie a żółte komandorzy.
Super komandosów i Protektorów najczęściej występowała zieleń, żółć, pomarańcz i czerwień. Wśród mniejszości Mandalorian czasem malowania bywały bardziej złożone: pojawiały się kolory oraz wzory odpowiadające jej właścicielowi, zwłaszcza, gdy był członkiem specjalnego oddziału lub miał wysoką rangę w wewnętrznej hierarchii.
Wśród nowoczesnych Mandalorian niektóre kolory miały znaczenie symboliczne i odnosiły się do określonych wartości:
Czerwień - uhonorowanie ojca
Czerń - sprawiedliwość
Złoty - zemsta
Zieleń - obowiązek
Niebieski - niezawodność
Pomarańcz - żądza życia
Szarość - opłakiwanie utraconej miłości
Wytrzymałość
Powszechnie uważana za jeden z najlepszych pancerzy osobistych w galaktyce, mandaloriańska zbroja była w stanie znieść ataki fizyczne i energetyczne. Z racji wykonania z żelaza mandaloriańskiego (beskaru), wytrzymywała również uderzenia mieczem świetlnym. Nawet słabsza wersja zbroi - czyli taka, którą stworzono z kompozytów zamiast beskaru - mogła znieść również temperaturę płonącego paliwa, rozmaite substancje żrące (m.in. kwas żołądkowy Sarlacca), i była szczelna na tyle, by wytrzymać w próżni kosmosu lub pomieszczeniu wypełnionym gazem bojowym.
Elementy
Opis oparty został na pancerzach Jango Fetta, Boby Fetta oraz kilku Superkomandosów.
Strój pod pancerzem
Zbroi Mandalorianie nie zakładali na gołe ciało. Pod płytami pancerza nosili skafandry (kute), które, choć niepozorne, same w sobie były potężną ochroną dla wojownika. Typowy skafander zapewniał ochronę przed substancjami żrącymi, energią, a nawet przed gwałtownymi dekompresjami. Na ogół dopasowany do indywidualnych potrzeb Wojownika, który go nosił, dopasowany był kolorem do barw pancerza.
Na skafander zakładano różnego rodzaju dodatkowe zabezpieczenia - najczęściej kaftany bądź kamizelki przeciwodłamkowe, utwardzane kopozytowymi plastoidami lub beskarem, z wierzchu zaś powlekane impregnowanymi materiałami lub skórą.
Stosowano rozmaite buty, ale niemal zawsze były to opancerzone buty wojskowe, wodoodporne, kwasoodporne i szczelne. Wyposażone częstokroć w wysuwane kolce i elementy pancerza i sprawdzały się na każdym podłożu.
Hełm
Hełm mandaloriański (buy'ce) znany jest przede wszystkim ze swego charakterystycznego wizjera. Wyglądem nawiązuje on do starszych hełmów, a one wzięły swój charakter od twarzy Taungów, twórców organizacji Mandalorian. Dobrze wyposażony hełm - zwłaszcza nowoczesny - posiadał elementy takie, jak:
Płytka wizyjna z wewnętrznym dalmierzem i wyświetlaczem sprzężonym z bronią, pokazująca trajektorię strzału i odległość od celu, śledząca ponadto cele w promieniu 360 stopni i wyświetlająca dane. Elektroniczna lornetka powiększająca do pięćdziesiąt razy to drugi popularny element płytki wizyjnej. Większość elementów sterowana była ruchami gałek ocznych i/lub powiek.
Składany dalmierz mylony przez laików z anteną komunikacyjną, opuszczany na poziom wzroku, ułatwiający odpalanie pocisków z plecaka bądź z rozmaitych wyrzutni, ponadto śledzący nawet do trzydziestu celów równocześnie, wraz z komputerem ustalał priorytety celu.
Zestaw łączności nadający na standardowych częstotliwościach, szyfrujący informacje. Mógł także być sprzężony z obwodem podporządkowania odpowiedniego statku, dzięki czemu może go przywołać, nawet z odległości pięćdziesięciu kilometrów.
Antena szerokopasmowa do komunikacji z oddziałem, w niektórych przypadkach zdolna do wychwytywania transmisji komlinkowych i podprzestrzennych, posiadała często możliwość rozszyfrowania zakodowanych informacji.
Czujniki
— optyczne, które zapewniały obraz tego, co znajduje się w promieniu 360 stopni; dodatkowe czujniki czujniki podczerwieni dysponowały stukrotnym powiększeniem, mogąc śledzić cieplną charakterystykę celów
— dźwiękowe, które wykrywały szept z odległości do stu metrów
— ruchu, które potrafiły wykryć najlżejsze poruszenie w promieniu stu metrów
Zestaw podtrzymujący życie z mechanizmem uszczelniającym wyposażonym w filtry zanieczyszczeń i toksyn oraz w wewnętrzny zbiornik zapewniającym zapas powietrza na dwie godziny. Dodatkowo czasem instalowało się wysuwaną słomkę, idealną do picia napojów bez zdejmowania hełmu.
Komputer sterowania głosem, który pozwalał za pomocą głosu sterować wszelkim uzbrojeniem i wyposażeniem zbroi i przywoływać pojazdy.
Elementy pancerza
Całość wykonywana była z żelaza mandaloriańskiego, czasem powleczona plastoidami. W wypadku zbroi Boby Fetta, pancerz był w całości wykonany ze wzmacnianych plastoidów, które zostały zastąpione beskarem dopiero, gdy Fett przyjął tytuł Mandalora.
Pancerz składał się z:
Płyty klatki piersiowej i obojczyka; pięć płyt – po dwie piersiowe, przeponowa, niewielka płytka mostkowa i obojczykowa, zapewniają ochronę przed bronią na pociski konwencjonalne, strzałkami, odłamkami, bronią energetyczną, sieczną, a nawet, na pewien czas, przed mieczem świetlnym. Na prawej płycie piersiowej Superkomandosi i Protektorzy umieszczali często swój znak klanowy (aliik).
Naramienniki uzupełniające ochronę przed pociskami kinetycznymi i energetycznymi, ponadto stanowiły ważną część zbroi, bowiem to na lewym naramienniku każdy nowoczesny Mandalorianin umieszczał godło Kyr'bes, w wersji standardowej bądź stylizowanej.
Osłona bioder i krocza, na której umieszczano pas z zasobnikami i ładownicami, sakwy, a także w wypadku Wędrownych Protektorów, wstęga honorowa
Osłony przedramion, które pełniły, poza funkcjami czysto obronnymi, rolę platformy dla głównego po broni ręcznej uzbrojenia Mandalorianina: wysuwanych ostrzy (do walki wręcz, wspinaczki lub przedzierania się przez niekorzystny teren. Najczęściej, ostrza przyjmowały postać sztyletu wysuwanego na wprost (niczym staromodny nóż sprężynowy), brzeszczotu złożonego z kilku pomniejszych ostrzy rozsuwających się w dół, albo rozkładanych kolców), a także miotaczy strzałek (zatrutych bądź paraliżujących), wyrzutni pocisków (Kelvarek Consolidated Arms MM9 była najczęściej wybierana), wbudowanych blasterów i miotaczy ognia, miotacz linek z kotwiczkami do krępowania przeciwników lub wspinaczki i wielu innych broni.
Nakolanniki, jedna z najszybciej zużywających się części pancerza, zarazem stanowiąc „platformę” dla ukrytej broni: wyrzutni strzałek
Dodatki
Wielu Mandalorian nosiło kamy, czyli zawieszone z tyłu na pasie kawałki wytrzymałego materiału, pieszczotliwie nazywane "spódniczkami". Były one pierwotnie stosowane przez myśliwych jako ochrona przed ostrymi gałęziami, później używane były często jako dodatkowa ochrona nóg zabezpieczająca przed szrapnelami i odłamkami. Stosowana była też przez wojowników wyposażonych w plecak odrzutowy jako ochrona nóg przed strumieniem gazów wylotowych. Mandalorianie często nosili również peleryny bądź poncho.
Niektórzy Mandalorianie wyposażali swe zbroje w dodatkowe elementy, takie jak stałe kolce lub ostrza, dodatkowe czujniki i systemy komunikacji czy plecaki odrzutowe.
|
|
